Voortbordurend op mijn blog over de organisatie als organisme kom ik tot de conclusie dat ik organisaties en hun ontwikkeling vergelijk met de ontwikkeling van mensen. Ook een organisatie kan in de fase verkeren van de zuigeling die erg afhankelijk is van de vader en/of de moeder van de organisatie. Vaak de oprichter en de daarmee de creator van de organisatie. Hij/zij geeft de organisatie vorm zoals hij/zij denkt dat het beste is voor het kind. Dichtbij, nauwelijks uit het oog verliezend en zeer waakzaam op hetgeen er gebeurt.
Adaptieve organisatie
Al jaren worstel ik met het begrip 'organisatie'. Ik denk dat het gebaseerd is op basis van het begrip organisme dat het in zich heeft organisch te zijn: zich als een organisme gedraagt en zich voortdurend aanpast aan de omstandigheden. Echter in de werkelijkheid zie ik organisaties die meer lijken op instituten. Organisaties die alles vastzetten, in systemen en protocollen en maar op één manier kunnen reageren op de ontwikkelingen elders, te weten aanpassen door reorganiseren. Ik denk steeds meer dat het woord reorganiseren niet kan bestaan: het is organiseren!