Het is lang geleden dat ik mij de tijd heb gegund te schrijven of misschien moet ik wel schrijven dat ik lang niet de rust heb kunnen vinden om stil te staan en van daaruit te schrijven. Ik heb daar altijd al moeite mee, maar zeker in deze vreemde tijd als gevolg van de uitbraak van Covid-19. Het brengt bij mij veel onrust teweeg. De vanzelfsprekendheid van veel zaken lijken ver weg. Het werk is er anders uit gaan zien: veel beeldbellen in plaats van klanten bij mij thuis of bij hen op het werk. Veel thuis dus en minder onderweg, waardoor ik een andere afstand ervaar. Ik mis een aantal zaken zoals de energie van de aanraking, de context die door de nabijheid zichtbaar wordt, maar het levert mij ook heel veel op. Een voorbeeld daarvan is dat ik elke morgen de tijd heb om te wandelen. Ik doe dat bij voorkeur ’s morgens als de dag nog onontgonnen is, de zon net op en het gras nog nat. In kloktijd is dat voor mij zo rondom 6 uur in de ochtend. Ik sta op, trek mijn wandelschoenen aan en loop dan m’n vaste rondje.

“Hetzelfde wil zeggen dat het dezelfde weg is, maar dat het nimmer hetzelfde is voor degene die de verandering kan zien.”

Dit is 6 kilometer lang en bijna elke dag loop ik exact hetzelfde rondje. Hetzelfde wil zeggen dat het dezelfde weg is, maar dat het nimmer hetzelfde is voor degene die de verandering kan zien. Vanmorgen bijvoorbeeld zag ik voor me een vos op het pad lopen die, toen hij (per slot van rekening is het Meneer Vos) zich met zijn kenmerkende vossenloopje uit de voeten maakte. Ook zag ik drie reeën aan de rand van de bebossing staan. Zo met de kop schuin kijkend naar het gevaar dat ik mogelijk voor hen vormde. Vervolgens gingen zij er al rennend en springend vandoor.

Hetzelfde, of toch niet?
Immer dezelfde ronde maakt dat ik niet hoef na te denken over de te volgen route, de tijd en andere zaken die mij zouden kunnen afleiden van het kijken naar de omgeving en van het waarnemen van de gedachten die komen en gaan vanaf het moment dat ik de ogen open. Voor mij is dit rondje elke ochtend een vorm van meditatie op basis waarvan ik de dag kan aanvangen.

Tijdens een van mijn ochtendwandelingen, die nooit hetzelfde is.

Wandelen in boeken
Een andere wijze van wandelen heb ik gevonden in het lezen van boeken over wandelen. Of er nu meer boeken over wandelen verschijnen of dat mijn blik er meer door gevangen wordt weet ik niet, maar er is veel over wandelen te lezen en ik geniet er met volle teugen van.

Het zoutpad
Een boek dat mij gegrepen heeft en dat ik bijna in één keer uitgelezen heb is “ Het Zoutpad van Raynor Winn over een wandeling over het South West Coast Path langs de zuidkust van Engeland. Een wandeling die zij, een echtpaar, ondernemen als ze de wanhoop nabij zijn. Het lezen van dit boek heeft me inspiratie gegeven om weer eens een lange tocht te lopen, zoals de Pelgrimstocht die ik in 2016 heb gelopen. Heerlijk!!

Wandellust
Een boek dat ik net gelezen heb is Wandellust van Twan Huys. Ook in één keer uitgelezen en dat heeft de behoefte aan wandelen in Nederland zeker niet minder gemaakt. Tegelijkertijd denk ik dat de routes die hij beschrijft, door dit boek zich een populariteit mogen verheugen die ik liever niet in levende lijve aanschouw.

Een voettocht door de landschappen van Nederland
Met veel heel plezier heb ik de afgelopen jaren de wandelreportages van Caspar Janssen in de Volkskrant gelezen en ben blij dat deze u in boekvorm verschenen zijn. Zoals de cover beschrijft en ‘Een voettocht door de landschappen van Nederland’. Bij beide boeken, ook dat van Twan Huys, moet ik wel oppassen dat ik me niet laat meeslepen door het verlies aan natuur waar zij ook oog voor hebben. Ik moet uitkijken dat dien schade niet als een zwarte lap over die schoonheid een valt.

Over paden
Dit boek heb ik nog niet gelezen, maar staat op mijn verlanglijstje op basis van de recensies. Robert Moor tracht de wereld te begrijpen door de paden te volgen. Het doorgronden van paden is uiteindelijk een ontdekkingstocht. Ik ben zo benieuwd!!

Alleen
Alleen, De Pacific Crest Trail te voet van Mexico naar Canada is zo’n tocht die mij te ver en te avontuurlijk is, maar wat wel heel fijn is om over te lezen. Ik hoorde een interview met de schrijver op de radio en wilde het gelijk gaan lezen. Meestal lukt dat niet meteen, maar na niet al te lange tijd kwam ik er aan toe en heb het met veel plezier gelezen. Spectaculair, maar om het zelf te doen…….?

Het plezier van wandelen
Het plezier van het wandelen van de Noorse schrijver Erling Kagie is een fijn boek dat ook benadrukt wat de opbrengst van het wandelen kan zijn. Rust, vertraging en gezondheid.

De God van het lopen
Bij dit boek, De God van het lopen van Ineke Albers, volsta ik met het overnemen van een deel van de achterpagina, omdat het daar zodanig beschreven staat dan dat ik het zou kunnen samenvatten: “In een boeddhistisch klooster in de buurt van Kyoto wonnen monniken die , 100 nachten achtereen, een 35 kilometer lange voettocht over een berg maken om tot een staat van verlichting te komen”…“Waar raken lopen en religie elkaar? En is de verlichting van het lopen zichtbaar in de hersenen?

Wandelen
Frederic Gros beschouwd in zijn boek ‘Wandelen’ het wandelen als een filosofische daad en als een spirituele ervaring. Een leerzaam boek dat mij veel heeft doen nadenken over de wijze waarop ik het wandelen beoefen en beleef. Ik denk dat ik het binnenkort maar weer eens ga lezen omdat het voortdurend in beweging zijn ook telkens weer andere perspectieven op kan leveren en ik met de inmiddels opgedane ervaringen dit boek weer eens wil lezen. Wellicht kom ik daarmee weer op een andere laag van bewustzijn en kijken. Per slot van rekening is het net als met mijn ochtendwandeling: immer het zelfde en toch nooit hetzelfde!

Je keek te ver
Een schattig klein boekje van Marjoleine de Vos beschrijft de wandeling vanuit haar woonhuis in Zeerijp (Groningen). Niet alleen de wandeling en haar beschrijving van het landschap zijn prachtig, maar de taal, de woorden en de zinnen die zij schrijft zijn zo mooi dat het lezen ervan voortdurend om herhaling vraagt. Ik heb het boekje gegeven aan een dierbare die aan het rouwen is en zij ervoer de herkenning van het verlies in de prachtige beschrijvingen van Marjolein de Vos. Tijdens het lezen ervoer ik de behoefte om mijn geraaktheid aan haar te vertellen, maar daar ga ik tijdens een wandeling nog eens over nadenken.

Lezen is wandelen is reizen
Dit zijn maar enkele boeken over wandelingen die ik in mijn bezit heb en zeker zijn er nog veel meer boeken over het wandelen geschreven. Welke boeken heb jij gelezen over wandelen? Ik ga ze lezen, omdat lezen voor mij ook wandelen is. Het is een troostrijke gedachte dat ik, zolang ik kan lezen ook kan reizen.